Το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι μόνο ψυχαγωγία. Σήμερα εντάσσεται στο σύνολο της παιδαγωγικής πρακτικής. Είναι μέσο ενεργοποίησης, απελευθέρωσης της φαντασίας, ευαισθητοποίησης και καλλιέργειας της ψυχοκινητικής έκφρασης του παιδιού. Με κύριο παράγοντα το «παιχνίδι των ρόλων» και την αισθησιοκινητική δραστηριότητα, φτάνει σ` ένα σημείο αυτοέκφρασης. Το θεατρικό παιχνίδι διαφέρει από την καθιερωμένη θεατρική λειτουργία που προσφέρεται στα παιδιά με τη μορφή παραστάσεων «παιδικού θεάτρου». Σκοπός στο θεατρικό παιχνίδι δεν είναι πώς το παιδί θα κάνει τέλειες μηχανικές κινήσεις, «μελωδικές εκφορές» του λόγου, πώς ν` αποστηθίσει κάποιο κείμενο και να το απαγγείλει, αλλά πώς θα εκφράσει καταστάσεις και ρόλους με το δικό του τρόπο, εντελώς αβίαστα και υποκειμενικά. Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι το παιδί κάνει μια θέαση του κόσμου κι αποσαφηνίζει τις ανθρώπινες σχέσεις και τα προβλήματά τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]