[...] Ήταν φανερό πως η κατάλυση των κομμουνιστικών καθεστώτων και η κατάρρευση του ανατολικού συνασπισμού ανέτρεψαν την ισορροπία που είχε επικρατήσει επί 45 περίπου χρόνια στην Ευρώπη και άλλες δυνάμεις, δεσμευμένες ή καταπιεζόμενες σ` όλη αυτή την περίοδο, είχαν ήδη εξαπολυθεί δημιουργώντας μια νέα δυναμική και μια καινούργια πραγματικότητα προς την οποία η χώρα μας όφειλε ταχύτατα να προσαρμοσθεί` και να παίξει το ρόλο της που εξ αντικειμένου ήταν σε θέση, αλλά και που αναμενόταν από αυτήν και όχι μόνο στον πολιτικό τομέα, αλλά και στον οικονομικό, όπως και στον πολιτιστικό με τις μεγάλες δυνατότητες που, όπως είναι φυσικό, υπάρχουν. Σπάνια στην ιστορική πορεία ενός έθνους του προσφέρονται τέτοιες ευκαιρίες. Είναι ατύχημα, μεγάλο ατύχημα, που η Ελλάδα δεν το αντιλήφθηκε, δεν άρπαξε την ευκαιρία, δεν κατάλαβε τον καινούργιο κόσμο, δεν αξιοποίησε τη μεγάλη της ώρα. Βαλκανική χώρα, μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, μέλος δηλαδή μιας καινούργιας οικονομικής και πολιτικής δύναμης που όλοι είχαν αρχίσει να υπολογίζουν, αλλά και να προσβλέπουν σ` αυτήν, μέλος ακόμα της ισχυρότερης και της μοναδικής πλέον αμυντικής συμμαχίας στον κόσμο ολόκληρο, με εδραιωμένους τους δημοκρατικούς της θεσμούς, με δυνατή -παρά τους πρόσκαιρους κλυδωνισμούς-οικονομία, τουλάχιστον στον περίγυρο της, η μόνη ή η πιο υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη στη Χερσόνησο των Βαλκανίων, με την πλουσιότερη πολιτιστική κληρονομιά και δυνατότητα επιρροής, δεν κατάλαβε τον καινούργιο κόσμο που είχε αρχίσει να δημιουργείται.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]