Με τον πεμπτο τόμο κλείνει ένας κύκλος εργασίας πάνω στη διερεύνηση του ελληνικού φανταστικού διηγήματος, του οποίου η αναζήτηση στο σώμα της εγχώριας λογοτεχνίας επεφύλαξε και πάλι έντονες συγκινήσεις με τους νέους ερεθιστικούς καρπούς που έφερε στο προσκήνιό της. Απόδειξε παράλληλα για μια ακόμη φορά - και το επιβεβαίωσε - ότι ως είδος δημιουργικής γραφής είναι ένας ζωντανός, ερεθιστικός, προκλητικός και `αναρχικός` Λόγος, που μπορεί να σταθεί επάξια πλάι στον ανάλογο ρεαλιστικό, αποκαλύπτοντας όχι μόνο τον Άλλο Εαυτό, έκφραση του οποίου είναι, αλλά, κκυρίως τη δυναμικότητα και το εύρος της φαντασίας.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
