Ειδικοί ερευνητές, βυζαντινολόγοι, επιμελητές μουσειακών συλλογών, συλλέκτες, ιστορικοί της λογοτεχνίας, ανθρωπολόγοι και ιστορικοί παρουσιάζουν στο βιβλίο αυτό μερικές από τις κοινωνικές και πολιτισμικές όψεις των παιχνιδιών στην Ελλάδα, φωτίζοντας παράλληλα ορισμένες ιστορικές τους διαδρομές. Οι σταθμοί που αναδεικνύονται στην περιήγηση των παιχνιδιών στο χρόνο, ως αποτέλεσμα των ειδικών ενδιαφερόντων των συγγραφέων, είναι η αρχαιότητα, οι πρώιμοι και μέσοι βυζαντινοί χρόνοι και η νεότερη εποχή από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι σήμερα, με έμφαση στους δυο τελευταίους αιώνες. Καταγράφονται τα πρώτα βήματα της εγχώριας βιοτεχνικής και βιομηχανικής παραγωγής αλλά και οι ραγδαίες εξελίξεις της τελευταίας δεκαπενταετίας στην ελληνική αγορά παιχνιδιών. (. . .) Οι μελετητές θέτουν ερωτήματα για τις ομοιότητες και διαφορές των παιχνιδιών σε διαφορετικές εποχές αλλά και σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες μιας συγκεκριμένης εποχής, τονίζοντας το γεγονός ότι τα αντικείμενα του παιχνιδιού είναι φορείς και αντικαθρέφτισμα αλλά και συνδημιουργοί κοινωνικών σχέσεων, ισορροπιών και μετασχηματισμών.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
