Οι μάρτυρες συμφώνησαν για τη βαριά φωνή, όλοι είχαν την ίδια γνώμη, αλλά όσον αφορά την οξεία φωνή, το παράξενο είναι, όχι το γεγονός ότι διαφωνήσανε, αλλά ότι ενώ ένας Ιταλός, ένας Άγγλος, ένας Ολλανδός κι ένας Γάλλος προσπάθησαν να την περιγράψουν, ο καθένας την θεώρησε για φωνή αλλοδαπού. Ο καθένας ήταν σίγουρος ότι δεν ήταν φωνή συμπατριώτη του. Αλλά ο καθένας την παρομοίαζε με τη φωνή ενός αλλοδαπού, οποιασδήποτε εθνικότητας, που δεν ξέρει τη γλώσσα του. Ο Γάλλος τη θαρρούσε φωνή Ισπανού, και αν γνώριζε ισπανικά θα ξεχώριζε και μερικές λέξεις.
Ο Γερμανός επιμένει ότι ήταν Γάλλος, αλλά ειπώθηκε ότι `μη γνωρίζοντας γαλλικά, ο μάρτυρας εξετάσθη δια μέσω μεταφραστή`. Ο Άγγλος την θεωρεί φωνή Γερμανού, αλλά δεν γνωρίζει γερμανικά. Ο Ισπανός είναι βέβαιος ότι ήταν φωνή Άγγλου `αλλά κρίνει από τον ήχο μόνο, διότι δεν γνωρίζει Αγγλικά`. Ο Ιταλός πιστεύει ότι ήταν ο Ρώσος `αλλά ποτέ δεν έχει μιλήσει με βέρο Ρώσο`. Ένας δεύτερος Γάλλος διαφωνεί με τον πρώτο Γάλλο και είναι βέβαιος ότι ήταν φωνές Ιταλού, αλλά μη καταλαβαίνοντας τη γλώσσα, όπως κι ο Ισπανός, πείστηκε από τον τόνο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]