Η φιλολογία θεωρείται ενίοτε μια στεγνή και σχολαστική ίσως επιστήμη, που εξετάζοντας τον τύπο κάποτε χάνει από τα μάτια της την ουσία. Τη διαδεδομένη αυτή παρεξήγηση ανατρέπει έργω η μελέτη του καταξιωμένου και πολυγραφότατου φιλολόγου Κωνσταντίνου Γανωτή στο δράμα του Ιππόλυτου. Μ` αυτό το δοκίμιο επιχειρείται η διείσδυση πέρα από τις παραδοσιακές φιλολογικές παραμέτρους και τις στατικές ψυχολογικές αναλύσεις στην υπαρξιακή αγωνία και στις φιλοσοφικές θέσεις τόσο του Ευριπίδη όσο και γενικότερα των αρχαίων πατέρων μας, όπως σηματοδοτούνται από την ύφανση του μύθου και την ελεύθερη λυρική έκφραση του ποιητή μέσα στο δράμα. Ο συγγραφέας μας ξεναγεί επ` ευκαιρία σε όλη την αρχαία μυθολογία. Έτσι, στην πραγματικότητα, με αφορμή μια υπέροχη ειδική μελέτη ερευνάται και συζητιέται όλο το εύρος των σχέσεων του αρχαίου και του σύγχρονου πολιτισμού, και εξάγονται πρωτότυπα και πολύτιμα συμπεράσματα.
Ο άνθρωπος ζει με λογική και ηθική εικόνα της ζωής, δηλαδή ότι αξίζει να ζει κανείς, γιατί η ζωή έχει πολλές χαρές, οφείλει όμως να είναι ηθικός, και όταν είναι ηθικός ευτυχεί και έχει την ευλογία του Θεού και τον έπαινο των ανθρώπων. Αυτή είναι η ευθύγραμμη ανθρώπινη πορεία ή μάλλον η ευθύγραμμη ιδέα των ανθρώπων για τη ζωή. Η παρέμβαση των θεών όμως αναστατώνει τη ζωή αυτή κι έτσι γίνονται τα δράματα που φέρνουν αποτελέσματα τέτοια, ώστε να λέμε ότι τα δοκηθέντα ουκ ετελέσθη`...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]