Οι δικαστές πρέπει να ακολουθούν τις γενικές, παγιωμένες αντιλήψεις σχετικά με το χαρακτήρα της εξουσίας που τους έχει αναθέσει το Σύνταγμα. Η ηθική ανάγνωση τους ζητά να βρουν την καλύτερη εννοιολογική σημασία των συνταγματικών ηθικών αρχών - την καλύτερη κατανόηση του τι πραγματικά απαιτεί το ίσο ηθικό status ανδρών και γυναικών, για παράδειγμα -, που να συμφωνεί σε αδρές γραμμές με την αμερικανική ιστορική εμπειρία. Δεν τους ζητά ν` ακολουθήσουν τα κελεύσματα των συνειδήσεών τους ή τις παραδόσεις της κοινωνικής τους τάξης ή ομάδας, αν αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν εμπεδωμένες σε αυτή την ιστορική εμπειρία. Φυσικά οι δικαστές που ενδεχομένως κάνουν κατάχρηση της εξουσίας τους μπορεί να προσποιούνται ότι σέβονται τον σημαντικό περιορισμό που θέτει η ακεραιότητα, ενώ στην πραγματικότητα τον παραγνωρίζουν. Αλλά και στρατηγοί και πρόεδροι και κληρικοί μπορούν επίσης να καταχραστούν τις εξουσίες τους. Η ηθική ανάγνωση είναι μια στρατηγική για νομικούς και δικαστές που ενεργούν με καλή πίστη, και αυτό είναι το περιεχόμενο της ερμηνευτικής στρατηγικής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]