Το "Δέρµα" του Κούρτσιο Μαλαπάρτε γράφτηκε αµέσως µετά το Καπούτ, του οποίου αποτελεί ένα
είδος συνέχειας, αφού τέλειωσε ο Δεύτερος Παγκόσµιος Πόλεµος. Εκτόξευσε στα ύψη τη διασηµότητα του Μαλαπάρτε και έγινε το εµβληµατικό του αριστούργηµα. Ενώ το Καπούτ εκθέτει µε απίστευτη σκληρότητα το αδιέξοδο ενός ευρωπαϊκού κόσµου που έχει χάσει την ανθρωπιά του, το Δέρµα δείχνει έναν πιο περιορισµένο κόσµο, τον ιταλικό, που προσπαθεί να ανακτήσει αυτή την ανθρωπιά µε χίλιους δυο τρόπους. Ο Μαλαπάρτε επιλέγει τον λαό της Νάπολης, λαό ταλαιπωρηµένο, πεινασµένο, θρησκόληπτο, εκπορνευµένο, πάµφτωχο (δεν είναι τυχαία η ύπαρξη της εγκληµατικής Καµόρας στη Νάπολη, όπως της Μαφίας στη Σικελία. οι εγκληµατικές οργανώσεις γεννιούνται µέσα σε καθεστώς έσχατης ένδειας), αλλά έναν λαό που παλεύει µε έναν σχεδόν ποιητικό τρόπο να επιβιώσει όπως µπορεί.
