Πόσο συχνά συναντάτε ένα παραμύθι όπου αφηγητής είναι ένα δέντρο; Ένα δέντρο που είχε αντικρίσει χίλιους χειμώνες πριν την άφιξη των Βίκινγκς στην Αμερική. Είναι ένα θηλυκό δέντρο που εξηγεί με ακρίβεια βοτανολόγου και έχει πρόσβαση στην συνειδητότητα και στην μνήμη όλων των άλλων δέντρων, ακόμα και στην μνήμη του δικού της γένους, του γένους στο οποίο ανήκει το πρώτο δέντρο που φύτρωσε στην Γη. Αυτή είναι η Ιστορία της Τάξου, της αρχαιότερης ανάμεσα στις αρχαιότερες. Και επειδή η ιστορία της συσχετίζεται άμεσα με την ιστορία της ανθρωπότητας, είναι και η δική σας Ιστορία. Αχ, ανθρωπότητα! Στην αρχή, επειδή, είναι ματαιόδοξη και άπειρη, η Τάξος απεχθάνεται αυτά τα αλλόκοτα δίποδα πλάσματα που εισέρχονται απότομα στον χώρο της, που εισβάλλουν στο ατάραχο δασύλλιό της μετατρέποντάς το σε βωμό αιματηρών θυσιών. Είναι ανεκτική απέναντι στις επόμενες γενιές που σέβονται και τιμούν την επιβλητική, ογκώδη μορφή της, που αναγνωρίζουν την μακροβιότητα και τις αυτό-ανανεωτικές της ικανότητες σαν μια έκφραση της ίδιας της Φύσης. Σταδιακά, αρχίζει να κατανοεί την δύναμή της. Επικοινωνεί με τα πουλιά και τα έντομα. Συλλέγει πληροφορίες μέσω των μυκήτων που την συνδέουν με όλα τα φυτά που ζουν στην περιοχή της. Ανακαλύπτει την τρομακτική ικανότητα της Τάξου να εξολοθρεύει όλα τα άλλα είδη του δάσους. Μετά από 2000 χρόνια, κι εκείνη βιώνει το θάνατό της. Ωστόσο, οι ρίζες της παραμένουν - και από αυτές αναπτύσσονται νέα βλαστάρια...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]