Η κυκλοφορία του Νεοελληνικού Σατιρικού Λεξικού πριν από δυόμιση χρόνια, πίστευα ότι θα (μπορούσε να) σημάνει για μένα την ολοκλήρωση και το τέλος μιας δαιδαλώδους, επίπονης και μακροχρόνιας εσωτερικής διαδικασίας. Από τα σχολικά χρόνια σκεπτόμουν πάντα μαύρο όπου μου έλεγαν άσπρο και αντιστρόφως. Ο χαρακτηρισμός `πνεύμα αντιλογίας` κατέχει περίοπτη θέση στις μαθητικές αποσκευές της μνήμης μου, αν και σχετικά νωρίς αντικαταστάθηκε από την ασαφών προθέσεων περιγραφή `ιδιαίτερος άνθρωπος`. Αμφισβητούσα πάντα αυτά που ελάχιστοι θα έθεταν υπό αμφισβήτηση, αρνιόμουν σταθερά κάθε έννοια ιεραρχικής δομής και ομαδικής προσπάθειας και, βέβαια, πλήρωσα το κόστος για όλα αυτά και τις επιλογές που συνεπάγονταν. Στο συγγραφικό πεδίο, ο τρόπος έκφρασης αυτής της συγγενούς νοητικής και συναισθηματικής εναντιομορφίας, ήταν οι σατιρικές σημειώσεις που αποτέλεσαν τη μαγιά του Νεοελληνικού Σατιρικού Λεξικού. Προσπαθώ να εκμαιεύσω την ποιητική συνείδησή μου, αυτήν που οφείλουμε να συνειδητοποιούμε και να καλλιεργούμε όλοι μας, γιατί είναι η μόνη ελεύθερη και αδιάφθορη συνείδησή μας, μπρος στις τόσες εθνικές ή προοδευτικές σκοπιμότητες του καιρού μας, έλεγε ο Μάνος Χατζηδάκις. Το Γελοίον του πράγματος αποτελεί τη φυσική συνέχεια του Λεξικού, αλλά και την απόδειξη ότι, τελικά, σατιρικός δεν γίνεται κανείς-γεννιέται. Η σάτιρα υπάρχει στο DNA, όπως, άλλωστε, συμβαίνει σχεδόν με το σύνολο των πλευρών της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου. Το Γελοίον του πράγματος διαφέρει ριζικά από το Σατιρικό Λεξικό. Τα περισσότερα λήμματα είναι νέα και τα περισσότερα από τα παλιά είναι αλλαγμένα. Ελπίζω να σας ψυχαγωγήσει και δεν μπορώ να υποσχεθώ πως δεν θα το ξανακάνω.