«Μπορείς να μου ζητήσεις όποιο βιβλίο θέλεις» μου είπε ο βιβλιοθηκάριος, ένας πτεροφόρος δαίμονας με θλιμμένα μάτια.
«Κι αν δεν το έχεις;»
«Όλα τα έχω» απάντησε με καμάρι (σατανικό, φυσικά).
«Έχεις, ας πούμε, τον Απολεσθέντα παράδεισο στη διάλεκτο της Μπολόνια; Έχεις τον κατάλογο όλων των βιβλίων στα οποία εμφανίζεται η λέξη `κλεψύδρα`;»
«Ακόμα και βιβλία που δεν τα έχω στην πραγματικότητα, τα έχω δυνάμει. Μπορώ να μεταφράσω τον Milton στα μπολονέζικα και να σου καταστρώσω αυτόν τον κατάλογο στο άψε-σβήσε.»
«Κι αν σου ζητούσα ένα βιβλίο που ούτε το έχεις ούτε είσαι ικανός να το φτιάξεις;» επέμεινα.
«Αυτό είναι αδύνατον!»
«Κι αν δεν είναι...;»
«Αν δεν είναι, είσαι ελεύθερος» είπε ο δαίμονας...»

Όπως ο Δάντης, έτσι και ο ήρωας αυτού του βιβλίου διατρέχει εννέα κύκλους που αντιστοιχούν σε ισάριθμα αμαρτήματα και ποινές, και είναι οργανωμένοι σαν μια αχανής βιβλιοθήκη. Όμως, σ` αυτή τη βιβλιοθήκη - κόλαση υπάρχει μόνο ένας δαίμονας - βιβλιοθηκάριος, και οι κολασμένοι είναι τα ίδια τα βιβλία. Ίσως, πάλι, ο μοναδικός κολασμένος να είναι ο αμήχανος ήρωας (και, μαζί μ` αυτόν, ο αναγνώστης) που βρίσκεται έγκλειστος στην κόλαση, αντιμέτωπος με ένα Διάβολο κατ` εικόνα και ομοίωσή του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]