Σε μια πόλη ίσως του μέλλοντος, ίσως κάποιου ξεχασμένου από την επίσημη ιστορία παρελθόντος -ο συγγραφέας δεν διασαφηνίζει τον ακριβή χώρο και χρόνο των συμβάντων της ιστορίας του- ξεκινάει μια καταιγίδα παράλλαξης του κακού σε καλό, του καλού σε ευλογημένο και το αντίστροφο.
Οι ζωές αρχετυπικών ηρώων φωτίζονται επαρκώς για να συσκοτιστούν στη συνέχεια με το πέρας
του ρόλου τους. Κάθε πρόσωπο στο βιβλίο συμβολίζει τον αγώνα μεταξύ αντίρροπων δυνάμεων, την επικράτηση της μίας και την εξάλειψη κάποιας άλλης ή την συνύπαρξή τους σ` ένα μηχανισμό υποδαύλισης των ανθρώπινων παθών. Οι χαρακτήρες παρελαύνουν στις σκέψεις του αναγνώστη σαν οι φορείς μιας ζείδωρης και αλλού θνησιγενούς ενέργειας. Ο ένας δίνει ζωή στον άλλο και ο άλλος αφαιρεί την ζωή κάποιου
επόμενου. Όλοι μαζί συναπαρτίζουν τον αέναα περιστρεφόμενο κύκλο της ζωής.
Το μεγάλο ερωτηματικό της εξιστόρησης, μετά από πολλά εφιαλτικά και ονειρεμένα γεγονότα, είναι τι θα επικρατήσει τελικά. Το καλό ή το κακό.
Με σπάνια εικονοπλαστική δύναμη, ο συγγραφέας, στα χνάρια του Λωτρεαμόν, εκθέτει τις αλήθειες του.
Μία νουβέλα ιδεών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]