Ο μαθητής και φίλος του μεγάλου μεταφυσικού φιλοσόφου της Ελεατικής Σχολής Παρμενίδη, Ζήνων ο Ελεάτης (495 π.Χ. - 435 π.Χ.). είναι κατ` εξοχήν ένας διαλεκτικός φιλόσοφος με πεδίο δράσης προβλήματα του χώρου, του χρόνου, της κίνησης και του όντος.
Ο Ζήνων υποστήριζε τις θέσεις του με τη βοήθεια της τυπικής λογικής παραβλέποντας τα δεδομένα της εμπειρίας. Με τα λογικά επιχειρήματά του οδηγούσε το συζητητή του σε ιστό αντιφάσεων.
Η μεθοδολογία του Ζήνωνος άρχιζε με τον έλεγχο της θέσης των αντιπάλων του και συνέχιζε με τη βοήθεια του αναλυτικού τρόπου του δασκάλου του, του Παρμενίδη, αντικρούοντας τις απόψεις τους με μίαν εις `άπειρον αναγωγήν`.
Η εις άπειρον αναγωγή κατέστησε τον Ζήνωνα περίφημον με τα Παράδοξά του, με τα οποία ήθελε να δείξει ότι το Είναι είναι ενότητα και στάση, ενώ το Μη-είναι πολλαπλότητα και κίνηση.
Το Είναι, η ανυπαρξία κίνησης, θεμελιώνεται με τέσσερα επιχειρήματα (Παράδοξα).
Πυρήνας και των τεσσάρων αυτών Παραδόξων είναι η επέκταση της συνήθους πρόσθεσης πεπερασμένου πλήθους προσθετέων αριθμών σε άπειρο πλήθος, με τους κανόνες που ισχύουν για το πεπερασμένο πλήθος. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]