Στις 27 Σεπτεμβρίου 1996, την ημέρα της εισόδου των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, η Λατίφα ήταν δεκαέξι χρονών και γεμάτη όνειρα. Βιαζόταν να μεγαλώσει για να γίνει δημοσιογράφος. Παρά τον πόλεμο που λυσσομανούσε στο Αφγανιστάν εδώ και δεκαεφτά χρόνια, εκείνη ήταν μάλλον ανέμελη κι ευτυχισμένη. Από εκείνη την ημέρα, τα σχολεία έκλεισαν και, όπως όλες οι γυναίκες, η Λατίφα ταπεινώθηκε, προσβλήθηκε, υποχρεώθηκε να ζει έγκλειστη στο σπίτι της και να φορά τσαντρί. Αποκλεισμένη από μια τερατώδη εξουσία, είδε την ύπαρξή της να δημεύεται. Η Λατίφα διέφυγε από τη χώρα μαζί με κάποια μέλη της οικογένειάς της. Το βιβλίο αυτό αποτελεί την αφήγηση της ζωής της κάτω από την κυριαρχία των Ταλιμπάν, των θρυμματισμένων της ελπίδων, αλλά και του αγώνα της για να ξαναβρούν οι γυναίκες του Αφγανιστάν την ελευθερία τους και την αξιοπρέπειά τους.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]