Η επανέκδοση του Ανατολικού Ζητήματος του Μιχαήλ Λάσκαρι συνιστά, κατά τη γνώμη μου, ένα εκδοτικό γεγονός που δεν θα πρέπει να μείνει ασχολίαστο. Εξάλλου, στον σύγχρονο αναγνώστη ή ακόμα και στη νεότερη γενιά των ιστορικών μας, η κυκλοφορία ενός έργου, που πρωτοκυκλοφόρησε στα τέλη της δεκαετίας του 1940, μοιάζει κάπως «εκδοτικά» δυσερεμήνευτη. Και όμως, η επανέκδοση αυτή είναι καλοδεχούμενη για πολλούς λόγους. Καταρχήν για το θέμα της: στο διάστημα του μισού και πλέον αιώνα, που μεσολάβησε από την πρώτη έκδοση του Ανατολικού Ζητήματος (έργου που, ας σημειωθεί, έμεινε ημιτελές), δημοσιεύτηκαν στην Ελλάδα δεκάδες ειδικές μελέτες και μονογραφίες για επιμέρους πτυχές του πολυεπίπεδου αυτού διπλωματικού προβλήματος, αλλά ουσιαστικά κανένα συνθετικό έργο που να ξεπερνά την πρωτοτυπία, την επιστημονική εμβρίθεια ή ακόμα και τη γλαφυρότητα του εγχειριδίου του Λάσκαρι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]