«Μετά τη `Δημοτική Ανθολογία` (Αθήνα, 1868-1869) του Μιχαήλ Σ. Λελέκου, η οποία περιείχε ένα σύντομο κεφαλαίο και αθυρόστομους λαϊκούς στίχους (`Τα Πριάπεια`), παρατηρεί κανείς πως λίγα χρόνια αργότερα επιδίδονται στην αθυρόστομη ποίηση (γνωστοί!;) νεοέλληνες ποιητές και λόγιοι, οι οποίοι για ευνόητους λόγους δεν υπογράφουν τα έργα τους, οπότε και εμφανίζονται αυτά ως άγνωστων ή ανώνυμων δημιουργών. Τέτοιοι συγγραφείς (ποιητές και πεζογράφοι) εκδίδουν ανωνύμως τα έργα τους στη σειρά `Βιβλιοθήκη της Τέρψεως`, που τυπωνόταν στη Λειψία περί τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα».
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
