Έβλεπε συχνά στην πολυκατοικία τους το λιγνό αγόρι -πέδιλα μεγαλύτερο νούμερο απ` ό,τι του αναλογούν και πλαστικά γυαλιά ηλίου πιο μεγάλα απ` το μπόι του- αγορασμένα στο πανηγύρι. Κι αυτηνής όλο μεγαλύτερα νούμερα της τα `παιρναν -μουσαμαδιές, φουστάνια, παπούτσια- για να κρατήσουν και την επόμενη χρονιά.
Το `αλογάκι της Παναγίας`, έτσι το βάφτισε μέσα της το λιγνό παιδί - το καπέλο φορεμένο στραβά, το γείσο πίσω, να κρατάει το χέρι του πατέρα, μαυριδερού και κουρασμένου, ή να χτυπιέται σαν το ψάρι, σπαράζοντας στο κλάμα σε κάθε αποχωρισμό τους. Κι η ίδια λεπτή σαν ακρίδα ήταν, ένα πρόσωπο όλο μάτια με σκούρα ματόκλαδα. Κι ονειρευόταν κρατημένη απ` το χέρι του πατέρα.
Ζιγκ-ζαγκ κατά τους μαιάνδρους της μνήμης από το παρόν στο παρελθόν. Γράμματα, κείμενα και ημερολογιακές σελίδες, αποσπασματικά καθρεφτίζοντας μπρος-πίσω τον κόσμο της Ναυσικάς.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
