(...) Άβατος στάθηκε ο Άθως μέσα στους αιώνες και θεϊκό προνόμιο της Παναγίας, κάτω από τη σκέπη της οποίας γέμισε ο χώρος με ιερότητα και υπερκόσμιο μεγαλείο. Η θεία μορφή της απλώθηκε παντού και σκέπασε την απέραντη σιωπή του, ενώ οι μοναχοί, ταπεινοί υπηρέτες του Θεού, παίρνουν μόνο αυτοί από το χέρι της την ευλογία και κατοικούν στο περιβόλι της. Ένα περιβόλι όπου, σαν αμάραντο λουλούδι, συνεχίζεται ακέραιη η αρχαία άσκηση, προστατεύεται η πολιτιστική προσφορά του ανατολικού χριστιανισμού και διατηρείται ζωντανή η ελληνική Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Ένα άγιος τόπος όπου η μορφή και ο ρυθμός της ζωής ορίζονται από τις υπερβατικές έννοιες του μυστικισμού, της νοερής προσευχής και της πέρα από τον κόσμο αυτό ζωής.
Εκτός όμως από όλα αυτά αξίζει να αναφερθούν εδώ οι απαράμιλλες φυσικές καλλονές ολόκληρης της αθωνικής χερσονήσου, οι ειδυλλιακές πλαγιές της, που τις καλύπτουν βαθύσκια δάση από έλατα, καστανιές, δρυς και πολλά άλλα δένδρα, καθώς και πυκνοί καταπράσινοι θάμνοι. Τέλος, ο `κρυσταλλωμένος Άθως`, που υψώνεται αυστηρός και αιώνιος και προστατεύει κάτω από τη σκιά του όλη τη μοναστική αγιορείτικη πολιτεία, το μοναδικό αυτό φαινόμενο στον κόσμο, τον πραγματικό φυσικό και πνευματικό παράδεισο.
Για όλους αυτούς του λόγους αξίζει τον κόπο να επισκεφθεί το Άγιον Όρος κάθε μελετητής και προσκυνητής ή απλός φίλος του καλού και να ζήσει για λίγο μακριά από τον κόσμο, πάνω στον απαράμιλλο αυτό γεωγραφικό χώρο, που αποτελεί μαζί κατοικία ψυχής και τόπο προσευχής».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]