Οι εκδόσεις "Οξύ" παρουσιάζουν ένα λεύκωμα-ωδή στην αστική κουλτούρα και την τέχνη του δρόμου που κερδίζει ολοένα και αυξανόμενο σεβασμό από τις απανταχού καλλιτεχνικές κοινότητες. Το γκραφίτι, η εικαστική έκφραση στους δημόσιους χώρους που φιλοξενεί κοινωνικοπολιτικά σχόλια και την ανάγκη των νέων ανθρώπων να δημιουργήσουν εναλλακτικά έργα τέχνης, αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες μορφές αστικής υποκουλτούρας του 20ου αιώνα, κερδίζοντας τη θέση του και στην τρίτη χιλιετία.

Γύρω από τις σύγχρονες αυτές τοιχογραφίες αναπτύχθηκαν σημαντικά κομμάτια του αστικού πολιτισμού, όπως τα μουσικά κινήματα του hip hop και του punk ή οι ριψοκίνδυνες φιγούρες των σκέιτερς και των BMXάδων. Η ιστορία του γκραφίτι έχει περάσει από το αναπόφευκτο στάδιο του ηθικού πανικού απέναντι στα παιδιά που "βρωμίζουν" την πόλη, σε εκείνο της αποδοχής από το mainstream των media και των επιχειρήσεων, που πλέον το χρησιμοποιούν στις εμπορικές πρακτικές τους... και φυσικά έχει πλέον γίνει αντικείμενο θαυμασμού των περαστικών που στην πλειοψηφία τους το θεωρούν ένδειξη αγάπης προς την ίδια την πόλη.

Ο Δημήτρης Θεοδόσης περιηγήθηκε στους δρόμους της Αθήνας και σκάναρε με το φακό του τις ζωγραφιές που τη στολίζουν και ο Παναγιώτης Μένεγος κατέθεσε μερικές σκέψεις για την ανάγκη υπεράσπισης του δημόσιου χώρου και τις αντιφάσεις του street art. Δικαίωμα στην τέχνη για όλους ή "αστικός βανδαλισμός"; Οι "Τοιχοδρομίες" έχουν κάποιες απαντήσεις.