Η Παιδεία -ζήτημα ελευθερίας του πνεύματος και ιδρυτική πράξη της έννοιας του Ανθρώπου- είναι θεμελιακή έννοια για τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι βάσισαν πάνω σ` αυτή τόσο την ατομική προκοπή όσο, και κυρίως, την ανάπτυξη και ευημερία του συνόλου, της πόλης. Δικαίωμα της ελεύθερης συνείδησης και προϋπόθεση για τη διαμόρφωσή της, η παιδεία και τα ιδεώδη της κατέχουν κεντρική θέση στα έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, όπου τονίζεται η σημασία της για τη σύμμετρη σωματική και πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου, υπογραμμίζεται ο ρόλος της για την πολιτική και πολιτιστική της κοινωνίας και εξαίρεται, εντέλει, η ταύτιση του ονόματος των Ελλήνων με το ελεύθερο και καλλιεργημένο πνεύμα.
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
