Η έννοια του συνταγματισμού και του Συντάγματος συνδέθηκαν ιστορικά και εξακολουθούν να συνδέονται με μια βασική ιδέα: η πολιτική εξουσία οφείλει να ασκείται σύμφωνα με καταστατικές κανονιστικές προβλέψεις και να υπόκειται σε δεσμεύσεις ή περιορισμούς. Σταδιακά η έννοια, η σημασία και οι λειτουργίες του Συντάγματος εμπλουτίστηκαν και μετεξελίχθησαν, και το ίδιο από σύνολο κανόνων που οργανώνει και περιορίζει, απρόσωπα, την κρατική εξουσία αντιμετωπίστηκε με τη λαϊκή κυριαρχία, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται αντιληπτό κυρίως ως σύστημα αρχών που διέπει συνολικά και βασικά τη ρύθμιση της κοινωνικής συμβίωσης. Παράλληλα, εκτός από νόμος θεμελιώδης του κράτους, το Σύνταγμα λειτουργεί και ως κείμενο που αναπαριστά ιδεατά την πολιτική οργάνωση της κοινωνίας και καταγράφει τις συλλογικές πολιτικές αξίες (ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, δημοκρατία, κράτος δικαίου κ.α.) τις οποίες συμμερίζονται οι μετέχοντες σε αυτήν. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]