Άπειρες οι συμπτώσεις, οι πιθανότητες.
Τυχαίες και οι συλλήψεις, υπόγειες...
Σπόρος, ρίζες, καρποί και θάνατος
όλα τυχαία και αναπόφευκτα.
Οι παρουσίες τόσο ανεξήγητες
όσο και οι απουσίες.
Σπονδή στο άγνωστο, το ίδιο άγνωστο που σε καθηλώνει
όταν κοιτάς το λουλούδι, τον καρπό,
τα μάτια των ζώων, τους όγκους των βουνών,
τη θάλασσα, το φως.
Εδώ σ` αφήνει άναυδο ένα τριζόνι
τι να πεις για τη δική σου παρουσία;
