[...] Η Τζέιν Έιρ είναι το πορτρέτο μιας θεληματικής, αισθαντικής και στοχαστικής γυναίκας, ανοιχτής στα βάσανα του έρωτα, αλλά που έχει τη δύναμη να τον απαρνηθεί υπακούοντας στη φωνή του αυτοσεβασμού και των ηθικών αρχών της. Ο σύγχρονος αναγνώστης μπορεί να επισημάνει μια σειρά από απλοϊκότητες στον έρωτα της μικρής γκουβερνάντας για το `βυρωνικό` άρχοντα του Θόρνφιλντ Χολ, όπως και αρκετές μεγαλοστομίες γύρω από τη ζωή και τον έρωτα, η συγγραφέας όμως κατορθώνει να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία παράγραφο του έργου της. Το μυθιστόρημα έχει υπότιτλο Μια αυτοβιογραφία και είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο. Ωστόσο παρά τις ομοιότητες -η ζωή της Τζέιν στο Λόουγουντ όπου στέλνεται ως οικότροφος και η φιλία της με την Έλεν Μπερνς θυμίζουν τη σχέση της Σάρλοτ με την Έλεν Νάσι στο σχολείο της Μις Γούλερ, ο έρωτας για τον κύριο Ρότσεστερ έχει πολλά κοινά σημεία με τον έρωτα της Σάρλοτ για τον Κονσταντέν Εζέ, η Τζέιν δουλεύει ως δασκάλα, κάτι με το οποίο είχε ασχοληθεί και η Σάρλοτ, το πρόσωπο του Σεντ Τζον Ρίβερς παραπέμπει στο αληθινό πρόσωπο του Άρθουρ Μπελ Νίκολς ή σε εκείνο του Χένρυ Νάσι -, η `αυτοβιογραφία` δεν είναι αυτοβιογραφία της Σάρλοτ. Τα προσωπικά βιώματα αναμειγνύονται με ιδέες από πολύ διαφορετικές πήγες, όπως το μυθιστόρημα Παμέλα του Σάμιουελ Ρίτσαρντσον. Η δράση ξετυλίγεται με προσοχή και ακρίβεια, η αφήγηση δείχνει συγγραφέα που διαθέτει, παρά τις υπερβολές και τη σχηματικότητα, λεπταισθησία και αισθαντικότητα, και ο χαρακτήρας της Τζέιν στηρίζεται γερά πάνω στο τρίπολο του έρωτα, της ανεξαρτησίας και της συγχώρεσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]