Είναι δεκάξι χρονών και φέτος τελειώνει το Λύκειο. Ζει το άγχος των εξετάσεων που πλησιάζουν, χωρίς να μπορεί να πάρει μια απόφαση για το μέλλον της. Γιατί, όπως λέει και η ίδια, `πώς μπορείς να κάνεις κάτι που σου αρέσει όταν ακόμα δεν ξέρεις, δεν έχεις βρει, τι είναι αυτό που σου αρέσει`. Όμως η ζωή έχει και τις ευχάριστες πλευρές της. Κι όταν είσαι μόλις δεκάξι χρονών, παρηγοριέσαι εύκολα για τον κακό βαθμό που πήρες στην Χημεία. Φτάνει ν` ακούσεις ένα δίσκο του Κατ Στίβενς. (. . .) Ένα βιβλίο, δυο μαρτυρίες. Μια μάνα και μια κόρη σχολιάζουν, η καθεμιά από τη σκοπιά της, την κοινή τους καθημερινή ζωή. Δυο γενιές που φαίνεται να τις χωρίζει ένα βαθύ χάσμα. Μήπως όμως ανάμεσα σ` αυτό το χάσμα υπάρχουν κάποιες μυστικές γέφυρες;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
