Μοίρα του κόσμου ολόκληρου είναι η Λήθη, όχι η Μνήμη. Ίσως αυτή συνιστά και την έσχατη ελευθέρωση της Δημιουργίας όλης από τα δεσμά του χρόνου, αφού ο Θεός είναι Άχρονος, πάνω και πέρα από την χρονικότητα. Και βέβαια, κάθε τόσο, η Μνήμη, λειτουργώντας παλινδρομικά, επαναφέρει μέσα στην συγκλονίζουσα Στιγμή, κάποιο Πρόσωπο, κάποιο Γεγονός, που αμέσως το ξανακαταπίνει η αχόρταγη Λήθη. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
