Τα εκτός γάμου γεννημένα τέκνα αποτελούσαν πάντοτε μια ειδική κατηγορία προσώπων βαρυνόμενων με το γεγονός (για το οποίο καμιά δεν έχουν ευθύνη) ότι οι γονείς τους δεν ήταν παντρεμένοι. Πίσω από τα (κατά καιρούς δικαιολογημένα ίσως) κοινωνικο-ηθικά επιχειρήματα κατά τυχόν ευνοϊκών ρυθμίσεων υπήρχαν τα συμφέροντα των διάφορων «νόμιμων» συγγενών, κυρίως οικονομικά, που αντιδρούσαν στην όποια νομοθετική «εύνοια». Χαρακτηριστική της καταστάσεως ήταν και η ορολογία: «εξώγαμα» και «γνήσια» τέκνα (σαν να μην ήταν και τα πρώτα γνήσια. . .). Με τη μεταρρύθμιση του Οικογενειακού Δικαίου (ν. 1329/1983), τροποποιήθηκαν ριζικά οι αρχικές ρυθμίσεις του Αστικού Κώδικα, ώστε η κατάσταση της κατηγορίας αυτής προσώπων να έχει κατά το δυνατό - και με βάση τη φύση του πράγματος - ορθή, ευνοϊκή μεταχείριση. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]