Μόλις ένα ταξίδι σχεδιαστεί, εξοπλιστεί και αρχίσει να εκτυλίσσεται, αναδύεται πάντα ένας καινούριος παράγοντας που το χαρακτηρίζει. Μια εκδρομή, ένα σαφάρι, μια εξερεύνηση είναι αυτοτελείς οντότητες, διαφορετικές από κάθε άλλο ταξίδι. Διαθέτουν προσωπικότητα, ιδιοσυγκρασία, ατομικότητα, μοναδικότητα. Το ταξίδι είναι σαν το άτομο: δέν υπάρχουν δύο ταξίδια απαράλλαχτα στον κόσμο. Κάθε προγραμματισμός, περιφρούρηση, `αστυνόμευση` και καταναγκασμός είναι ματαιοπονία. Υστέρα από προσπάθειες χρόνων ανακαλύπτουμε ότι δεν πάμε εμείς ταξίδι, αλλά ότι εκείνο μας πάει. Ξεναγοί, προγράμματα, κλείσιμο δωματίων σε ξενοδοχεία, όλα τούτα τα δήθεν αναπόφευκτα που χρειάζονται χρήμα και πρόβλεψη μπορούν να καταστρέψουν την προσωπικότητα του ταξιδιού. Μόνο αν το ξέρει αυτό ο εκκολαπτόμενος πλάνητας μπορεί να χαλαρώσει και να αφεθεί στην απόλαυση του ταξιδιού, διαλύοντας κάθε απογοήτευση. Ως προς αυτό, το ταξίδι είναι σαν τον γάμο. Ο σίγουρος τρόπος για να σφάλεις είναι να νομίζεις ότι μπορείς να ελέγξεις τα πάντα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]