[...] Ο Βερν στο Ταξίδι στο κέντρο της Γης αντλεί πληροφορίες από πολλές πηγές που συχνά είναι αντιφατικές. Κάποιες από αυτές προέρχονται πράγματι από επιστήμονες της εποχής του, πολλούς από τους οποίους ο Βερν γνώριζε προσωπικά. Άλλες πάλι ήταν από βιβλία γραμμένα από άτομα που οι επιστημονικές τους γνώσεις αμφισβητούνται, αλλά εκείνη την εποχή -όπως και σήμερα- σημείωναν σημαντικές πωλήσεις. Κοινός τόπος σε πολλά βιβλία της εποχής ήταν η μεσαιωνική θεωρία της κοίλης Γης, η οποία δεν είχε απορριφθεί στο σύνολό της στα μέσα του 19ου αιώνα.
Πολλοί λαοί πίστευαν σε μια κοίλη Γη. Οι αρχαίοι Έλληνες τοποθετούσαν εκεί τον Άδη, το βασίλειο των νεκρών (καμία σχέση με κολαστήριο)· οι σκανδιναβικοί λαοί τον Σβαρταλφχάιμ, έναν από τους εννέα κόσμους όπου ζούσαν οι Σκοτεινοί Νάνοι· οι αρχαίοι Εβραίοι τη Σεχόλ, έμπνευση για τους χριστια νούς και τους μουσουλμάνους για τη μετά θάνατον ζωή στην οποία οι ψυχές τιμωρούνται ή ανταμείβονται. Οι λεπτομέρειες της `εσωτερικής Γης` αναπτύσσονται κυρίως στη λογοτεχνία της Καμπάλα. Όμως, όπως και σε όλη τη Βίβλο, έτσι και εδώ η τάση -μέχρι και τις μέρες μας- είναι να παίρνουν ορισμένοι τη Βίβλο `κατά λέξη`. [...]