`Έξω, από νωρίς είχαν μαζευτεί μαύρα σύννεφα. Μα ο ήλιος κάθε τόσο τα έδιωχνε πέρα. Όμως μαζεύτηκαν πολλά, έπεσαν το ένα πάνω στο άλλο. Οι κεραυνοί έσκιζαν το στερέωμα, έδειχναν τη γύμνια του σύμπαντος πέρα απ` τα μεταξένια πέπλα που ύφαιναν τα σύννεφα για να το ντύσουν. Σαν νύχτα έξω η μέρα, πνιγόταν στη βροχή. Άνοιξαν οι κρουνοί, κύλησε με δύναμη σκοτεινό νερό πάνω στη γη. Λες και γύρευε να ξεπλύνει όσα τη μόλυναν, να μείνει καθαρή όταν θα κόπαζε η καταιγίδα. Νύχτα βροχής η μέρα εκείνη τη στιγμή, που όλα έμοιαζαν να βγήκαν ξανά απ` τον ύπνο τους γυρεύοντας το μερίδιό τους, ανάμεσα σε όσους έφταιξαν και σ` όσους πλήρωσαν αναίτια.`
`Οταν η Αγγέλικα επιστρέφει μετά από χρόνια στον γενέθλιο τόπο της, κανείς δεν μπορεί να βάλει με το μυαλό του την καταιγίδα που θα προκαλέσει. Η εμφάνιση της Σύλβιας ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας, αποκαλύπτοντας στιγμές τραγικές και χαρακτήρες αδυσώπητους. Οικογένειες και ζωές διαλύονται σε λίγα μόνο λεπτά, οι φίλοι γίνονται θανάσιμοι εχθροί και οι ισορροπίες διαταράσσονται για πάντα...
Τα χρόνια του εμφυλίου μπορεί να πέρασαν, κάποιοι όμως δεν ξέχασαν και οι πληγωμένες ψυχές ψάχνουν το δρόμο της δικαίωσής τους.
Όσα διαδραματίστηκαν εκείνη τη μαύρη εποχή, σ` εκείνα τα χρόνια ντροπής για την Ελλάδα, στοιχειώνουν τον τόπο ακόμα και μετά από χρόνια.
Μια νύχτα βροχής βαμμένη με αίμα όλη αυτή η περίοδος, σημαδεμένη από προδομένες ιδέες και ψεύτικα ιδανικά, που κανείς δεν θέλει να ξαναζήσει...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]