«Αύριο γκρεμίζουμε» είχε πει εκείνος ο άνθρωπος. Αν δεν θέλαμε να βρεθούμε μπροστά στα συνεργεία κατεδάφισης το άλλο πρωί, μόλις νύχτωνε έπρεπε να ψάξουμε με τον Τιμόθεο για άλλο σπίτι. . . Άραγε ποιος θα μπορούσε να δεχτεί στο σπίτι του δυο φαντάσματα, σαν κι εμάς; Μάλλον κανείς. Ή μήπως όχι; Γιατί δεν είναι ίδια όλα τα φαντάσματα. Ούτε είναι όλα τους τρομακτικά κι εκδικητικά. Υπάρχουν και τα άλλα, σαν τον Αιμίλιο και τον αδερφό του τον Τιμόθεο, σκιές που αλλάζουν χρώματα το σούρουπο και μπορούν να κάνουν τα πιο απίθανα πράγματα, φτάνει μονάχα να καταλάβουν πως κάποιοι άνθρωποι τα νιώθουν και τα αποδέχονται, μπορεί ακόμη και να τα αγαπάνε. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
