«Νομοθετήσαμε τη βαρβαρότητά τους και την κάναμε νόμιμο τρόπο ζωής! Αυτή ήταν η συμβολή μας στο θαυμαστό καινούριο κόσμο, που ξεκίνησε τότε ακριβώς που τέλειωνε ο τελευταίος μεγάλος πόλεμος και άρχιζε η απέραντη ειρήνη μας!» προσπάθησε να του δώσει να καταλάβει καλύτερα ο κύριος Έκτωρ. «Γι` αυτό σήμερα όλοι οι φόνοι γίνονται χωρίς όπλα, αίματα και κραυγές. Είναι άηχοι φόνοι, καθημερινοί, με γραμμάτια, συμβόλαια και συναλλαγματικές! Ο πιο αδύναμος φονεύεται αλλεπάλληλες φορές μέχρι να εξουθενωθεί! Αυτό είναι απολύτως νόμιμο! Ας πρόσεχε!!! Ενώ ο πιο δυνατός, αυτός δηλαδή που έχει κάνει δεύτερη φύση του το όραμά μας και δεν αμφιβάλλει για το παραμικρό, βαδίζει αγέρωχος και επιτυγχάνει τα πάντα, θερίζοντας τους πάντες γύρω του».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]