Από την Αλεξάνδρεια των παιδικών χρόνων του αφηγητή ως τη σύγχρονη Αθήνα και το Λονδίνο, τα `τόπια της Φιλομήλας` διαρκώς μεταμορφώνονται: Είναι οι εσωτερικοί χώροι της ενηλικίωσης, που αναδιπλώνονται με μια υποβλητική αρμονία μαθημάτων πιάνου και χαμηλόφωνης ζωής και όπου κυριαρχεί η μορφή του πατέρα· είναι όμως και χώροι της φαντασίας, όπου τα ινδάλματα της μέρας επιστρέφουν, κάποτε με βίαιο τρόπο. Η Φιλομήλα, ταλέντο του πιάνου, πρόσωπο βουβό, υπαγορεύει μια σκληρή μουσική στο βίο και τα όνειρα του αφηγητή και τον κρατεί, μαζί με τον καλύτερό του φίλο, δέσμιο σ` ένα τρίγωνο παιδικής φαντασίωσης, εφηβικής παράνοιας και ανδρικής ζήλειας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
