[. . .] Τα Ταξίδια κυκλοφόρησαν στην Ευρώπη στα μέσα περίπου του δέκατου τέταρτου αιώνα. Αν και έδιναν την εντύπωση οδηγού για το προσκύνημα στους Αγίους Τόπους, πολύ σύντομα απέκτησαν την αξία «γεωγραφικής» Βίβλου. Ο Άγγλος ιππότης Σερ Τζον Μάντεβιλ ταξίδεψε με προορισμό την Ιερουσαλήμ. Διέσχισε στεριές και θάλασσες, πέρασε από την Τουρκία, την Αρμενία, την Περσία, τη Συρία, την Αραβία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Αιθιοπία, την Ινδία, και πρόσφερε τις υπηρεσίες του στον Σουλτάνο της Αιγύπτου και στον Μέγα Χαν των Τατάρων. Αξιοποιώντας επιδέξια έναν σημαντικό όγκο πληροφοριών, ο Μάντεβιλ συνδυάζει στοιχεία θρησκευτικού ενδιαφέροντος με πρακτικές συμβουλές για δρόμους και αξιοθέατα, και «ανθρωπολογικές» παρατηρήσεις για τα ήθη και τα έθιμα των διαφόρων χωρών που επισκέπτεται: τα τέσσερα είδη δέντρων από τα οποία φτιάχτηκε ο Τίμιος Σταυρός· τις συνήθειες των Σαρακηνών, των Βραχμάνων και των Σύρων Ιακωβιτών· τη χώρα των Αμαζόνων· τη νεκροφαγία στη Σουμάτρα· την πηγή της Νιότης στην Ινδία, όπου το νερό αλλάζει μυρωδιά και γεύση σαν να προέρχεται από διαφορετικά είδη μπαχαρικών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]