Η λογοτεχνία συχνά προηγείται της επιστήμης στη διερεύνηση και κατανόηση του πώς βλέπουν οι ενήλικοι ως άτομα και ως κοινωνικό σύνολο το παιδί, τη ζωή του, τη θέση του στην κοινωνία και τις υποχρεώσεις των ενηλίκων προς αυτό. Και στη μονογραφία αυτή η εικόνα του παιδιού στην πεζογραφία του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού μας δίνει μια περιγραφή για το παιδί μέσα και έξω από την οικογένειά του, την εποχή που η ελληνική αστική κοινωνία συγκροτείται και αναδιοργανώνεται.
