ΕΠΙΚΛΗΣΗ
Ω, τα θλιμμένα δειλινά τα φθινοπωρινά!
Γιομάτα πλάνους ρεμβασμούς κι άρρωστη νοσταλγία.
Γιομάτα από `να ρώτημα κρυφό, που τυραννά:
`Ώστε ήταν όνειρο, και πάει, του θέρους η μαγεία;`
Ω, τα θλιμμένα δειλινά τα φθινοπωρινά!
Πάρτε με και λικνίστε με, καράβια σιωπηλά!
Με κούρασαν οι λογισμοί και τα σοφά βιβλία.
Το υγρό φθινοπωριάτικο σουρούπωμα κυλά,
Κυλά και στάζει μέσα μου τεφρή μελαγχολία.
Πάρτε με και λικνίστε με, καράβια σιωπηλά!
