Το παρόν βιβλίο αποτελεί μελέτη της ιστορίας του εκπαιδευτικού θεσμού των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ιστορικής του πορείας από το 12ο αιώνα, οπότε και εμφανίσθηκαν τα πρώτα μεσαιωνικά Πανεπιστήμια, μέχρι τα μισά του 20ού αιώνα επέδειξε μια καταπληκτική ικανότητα προσαρμογής στις απαιτήσεις και τις ανάγκες της εκάστοτε κοινωνίας διατηρώντας, παράλληλα, σταθερά τα βασικά γνωρίσματά του, αυτά της διδασκαλίας και της λογιοσύνης, στα οποία προσέθεσε - κατά τους δυο τελευταίους αιώνες - και την επιστημονική έρευνα. Στο δεύτερο, ωστόσο, μισό του 20ού αιώνα, και κάτω από την πίεση των νέων αναγκών και των πιεστικών προβλημάτων που αναφύονται στη μεταπολεμική κοινωνική πραγματικότητα του Δυτικού κόσμου, τα Πανεπιστήμια υφίστανται ριζικές αλλαγές στη φιλοσοφία, στους στόχους και τον τρόπο λειτουργίας τους, οι οποίες συντείνουν στην αλλοίωση της φυσιογνωμίας τους με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της Ανώτατης Εκπαίδευσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]