Τα μοναχοπαίδια έρχονται διαρκώς αντιμέτωπα με ιδιαίτερα βαριές και επίμονες προκαταλήψεις. Θεωρούνται πεισματάρικα και κακότροπα, εγωιστικά και κακομαθημένα. Είναι άραγε, αλλιώτικα τα μοναχοπαίδια;
Η Sabine Vutz και ο Ulrich Unzner αποδεικνύουν ότι τα μοναχοπαίδια δεν είναι αλλιώτικα, αλλά μεγαλώνουν -ανατρέφονται- διαφορετικά απ` τα παιδιά που έχουν αδέλφια. Δείχνουν ακόμα ποια πλεονεκτήματα και ποια μειονεκτήματα έχει αυτή η ιδιαίτερη οικογενειακή κατάσταση, καθώς τη συγκρίνουν με οικογένειες που έχουν δύο ή περισσότερα παιδιά. Και διερευνούν, σε κοινωνικό επίπεδο, μέσα από αναρίθμητες συνομιλίες και συνεντεύξεις με γονείς και μέλλοντες γονείς, τους παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη του ανθρώπου, κυρίως στην παιδική του ηλικία.
Τόσο οι διαπιστώσεις των συγγραφέων, όσο και οι εκμυστηρεύσεις των γονιών και άλλων, που απάντησαν στην έρευνα, καθιστούν αυτό το βιβλίο έναν προβολέα στο θέμα: `Ένα ή περισσότερα παιδιά;`
Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε, από την πλευρά της ελληνικής έκδοσης, είναι η συγγένεια των προβλημάτων αλλά και της αντιμετώπισης ανάμεσα σε δύο χώρες (τη Γερμανία και την Ελλάδα) που θεωρούνται -και είναι- τόσο διαφορετικές σε νοοτροπία.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
