Φιλανθρωπηνοί, Στρατηγόπουλοι, Αψαράδες, Γκιουμάτοι, Μεθοδάτοι, Ντίλιοι και Σπανοί, άρχοντες της Βασιλεύουσας και Ιωαννινιώτες επέλεξαν το νησί της Παμβώτιδας λίμνης και ανήγειραν μονές, μικρά αρχιτεκτονικά σύνολα, με σεβασμό στην κλίμακα, και το μέτρο.

Τα εναρμόνισαν με τη θεία δημιουργία και τα χωροθέτησαν αδελφικά και σύμμετρα σ` όλες τις πλευρές του, με γνώμονα την προϋπάρχουσα αγιασμένη παρουσία ησυχαστών "εν τοις σπηλαίοις και ταις οπαίς" αυτού του μικρού βράχου περιχυμένου "δι` ύδατος και πνεύματος".

Τα κόσμησαν με νωπογραφίες ανεξίτηλου απεικονισμού των δογμάτων της Εκκλησίας των ορθοδόξων, για να μην "παλαιωθούν" απ` τον γραμμικό άξονα του χωροχρονικού συνεχούς, που ονομάζεται ιστορία. Έτσι "ισχύουν" ως εικόνα -καλλιτεχνικό αξίωμα- ενός κοινού τρόπου βίου, του πολιτισμού μας. [...]

(από τον πρόλογο του Ηγούμενου Αρχιμανδρίτου Φιλόθεου)