Μπορεί η ζωή των ναυτικών να είναι σκληρή, αλλά η θάλασσα είναι γεμάτη γοητεία. Στα είκοσι διηγήματα αυτού του βιβλίου είναι σαν να ακούει κανείς το βουητό της θάλασσας και τον ρόχθο των κυμάτων που σπάζουν πάνω στους βράχους ή στις καρίνες των πλοίων. Το ίδιο ζωντανές είναι και οι ιστορίες που διηγούνται οι ναυτικοί, που παλεύουν νύχτα μέρα με τα στοιχεία της φύσης. Δημοσιογράφος από τους πιο γλαφυρούς, που γεννήθηκε το 1866 στα Λεχαινά της Ηλείας. Υπήρξε από τους πρωταγωνιστές της εξάπλωσης και καθιέρωσης του δημοτικισμού. Υπηρέτησε ως στρατιωτικός γιατρός και αυτό του έδωσε την ευκαιρία να περιηγηθεί και να γνωρίσει την ελληνική επαρχία, να παρατηρήσει και να μελετήσει τις παραδόσεις του λαού μας. Η λαογραφία κυριαρχούσε στις σελίδες του. Ποιητική φύση καθώς ήταν καταβάθος, γοητεύονταν από τη δημοτική παράδοση και το γραφικό κόσμο των λαϊκών εθίμων, προσφέροντας μια ειδυλλιακή ηθογραφία. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι απλοί και, κατά το χαρακτηρισμό του Κωστή Παλαμά «αιώνιοι τύποι της λαϊκής νεοελληνικής ψυχής». Εκτός από τα «Λόγια της Πλώρης»(1899), έγραψε τα «Διηγήματα»(1892), τη νουβέλα «Λυγερή»(1896) και το μυθιστόρημα «Ο ζητιάνος»(1897). Πέθανε στο Μαρούσι το 1922.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]