Αποφάσισε να εγκαταλείψει τη ζωή της καθημερινότητας και να καταφύγει σ` ένα υψίπεδο· στο υψίπεδο της ατέρμονης φυγής. Όμως, οι ανοιχτές εκκρεμότητες τη μνήμης τον ακολουθούν παντού και του αρνούνται τη χάρη να το αποδεσμεύσουν από τα εγκόσμια. Μόνη διέξοδος απομένει η ενασχόλησή του με τα άλογα που φροντίζει να συλλέγει και να τα συγκεντρώνει σε ένα ιδιότυπο ιπποφορβείο. Το παιχνίδι της μνήμης συνεχίζει να είναι αδυσώπητο. Όμως, όταν κάποια στιγμή ηρεμεί, αναδύονται εικόνες και παλιές ιστορίες αφηγημένες από τη μικρασιάτισσα μητέρα του για έναν πρόγονο, που υπηρέτησε ως εύελπις στο βασιλικό ιππικό στα χρόνια του Όθωνος και της Αμαλίας. . . Το παρελθόν ζωντανεύει. Ένα ξεχωριστό άλογο, ο Λεύκιος, διασπά το φράγμα του χρόνου και του χώρου και ενώνει το σήμερα με το χτες. Μέσα σ` αυτό στήνεται το σκηνικό της Αθήνας, την εποχή που ο Μακρυγιάννης μαζί με άλλους `συνωμότες` οργανώνει το κίνημα με το οποίο θα ανατραπεί η αυταρχική πολιτική των Βαυαρών. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]