Η έγνοια για το μέλλον, την πρόγνωσή του και, αν είναι δυνατόν, τον επηρεασμό του χαρακτηρίζει όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες. Στην ελληνική αρχαιότητα, για να περιοριστούμε σ’ αυτήν, υπήρχαν πολλοί τρόποι και πολλοί προνομιακοί τόποι αναζήτησης των μελλούμενων· πολλά πρόσωπα αρμόδια να προβλέπουν ή επιφορτισμένα να προλέγουν και να προειδοποιούν. Από την εποχή των ομηρικών επών ως τους ύστερους χρόνους του αρχαίου κόσμου, οι ερμηνευτές των σημείων διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, ασκώντας μεγαλύτερη ή μικρότερη επιρροή. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
