`ΤΑ ΦΙΛΙΑ`:
Την κόμη αναμέρισε, στα δύο χώρισέ την
σαν τότε που ανθοβόλααν στο μέτωπό μου ρόδα
και το χλωμό μου πρόσωπο ήταν λαμπρό
κι` όλανθισμένο.
Έλα τα χείλη δός μου τα, τα πολυαγαπημένα.
Αν εμαράθηκε η χρυσή, η λαμπερή μου κόμη
οι μάννες με τα δάκτυλα ακόμη τα θωπεύουν,
και θεραπεύουν μέτωπα που ο πυρετός φλογίζει.