Το `ζωτικό ψεύδος` αποτελεί τη βάση του έργου, του παιχνιδιού, θα μπορούσαμε να πούμε, που ο συγγραφέας επιχειρεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα.
Ο συγγραφέας αναζητεί την έξαρση σ` έναν κόσμο αυταπάτης, που θα γιατρέψει την απογοήτευση και τη δυστυχία μιας ανελέητης πραγματικότητας. Ο Μαυρίκιος, ο πρωταγωνιστής, εκφράζει τη σκέψη του δραματουργού με πολύ συγκεκριμένο τρόπο όταν λέει: `Για τις αρρώστιες του κορμιού πολλοί ασχολούνται. Αλλά ποιος σκέφτηκε αυτούς, που πεθαίνουν χωρίς μιαν ωραία ανάμνηση; Αυτούς που δεν είδαν να πραγματοποιείται ούτε ένας τους όνειρο;` [...]
