(. . .) Όταν παίζεται το `Τα γούστα του κυρίου Σλόαν`, (1964), γίνεται σαφές πως η φωνή του Όρτον είναι ασυνήθιστη και ανησυχαστική. `Το καλύτερο πρωτάρικο έργο των τελευταίων τριάντα χρόνων`, δηλώνει ο Τέρενς Ράτιγκαν. Το έργο παίζεται σε όλες σχεδόν τις χώρες, γίνεται φίλμ, τηλεοπτικό έργο. Η παράστασή του προκαλεί αντίδραση: `ένα βρόμικο, σνομπίστικο έργο, που δεν επιτρεπόταν να παρουσιαστεί σε λονδρέζικο θέατρο`. Ο Όρτον χαίρεται την κατακραυγή και ρίχνει λάδι στην φωτιά με βίαια γράμματα διαμαρτυρίας κατά του έργου του, που τα στέλνει στις εφημερίδες με την υπογραφή `Έντνα Γουέλθορπ, μαντάμ`. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
