Η ιστορία της βυρσοδεψίας των Ιωαννίνων εμφανίζεται με τη μορφή της συντεχνιακής οργάνωσης από τον 17ο αιώνα και σηματοδοτεί τη μετάβαση της πόλης από τη βυζαντινή στην οθωμανική της υπόσταση. Αντανακλά την εμπορική και βιοτεχνική ανάπτυξη και τη συγκρότηση των εργαστηρίων μεταποίησης των πρώτων υλών της ορεινής, αγροτικής και κτηνοτροφικής, ενδοχώρας της Ηπείρου. Ο κόσμος των δερματεμπόρων, των βυρσοδεψών, των υποδηματοποιών συγκροτούσε το στρώμα των τεχνιτών της πόλης, αναδείκνυε το μοντέλο της τεχνικής της κατεργασίας των δερμάτων και αποκάλυπτε το βιοτεχνικό χαρακτήρα της πόλης. Η βυρσοδεψία αποτέλεσε παράμετρο μελέτης της ιστορίας της πόλης, που αποκάλυψε τις διαστάσεις της βιοτεχνικής συγκρότησης του αστικού κόσμου. [. . .] Η μορφή και οι διαστάσεις της βυρσοδεψίας στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα ταυτίστηκαν στη συνείδηση των βυρσοδεψών με την ανάπτυξη, ενώ συνέπιπταν με την οικονομική κρίση του νεοελληνικού κράτους. Η ανασυγκρότηση των εργαστηρίων και η προσπάθεια του τεχνολογικού εκσυγχρονισμού στα Ιωάννινα δεν ολοκλήρωσαν τη διαδικασία του μετασχηματισμού της βυρσοδεψίας στην εκδοχή της εκβιομηχάνισης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]