ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ, ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΒΟΤΣΑΛΑ ΕΙΝΑΙ...
Σχετικά με το `Από μικρός είχα πετριά με τις θάλασσες, τα καΐκια, τις ακρογιαλιές και τα βότσαλα` πρέπει να ξεκαθαρίζουμε πώς, τελοσπάντων, προέκυψε αυτό το κουσούρι.
Μόλις είχα κλείσει τα δώδεκα και στη γειτονιά η ομήγυρη των συνομηλίκων σιγά σιγά άρχισε να εμφανίζεται με κομψές χακί στολές, μπλε μαντίλια στο λαιμό και πλατύγυρα καπέλα. Τα γνωρίζαμε από τους Καναδούς.
Άστραψε το μάτι μου!
Είχαν ξετρυπώσει από μια λέσχη προσκόπων που υπήρχε στη ρεματιά του Χαλανδρίου.
Κι αμέσως το κύμα με πήρε μαζί.
Αυτή ήταν η πρώτη χρονιά· και κάναμε κατασκήνωση στη Βάρκιζα. Ούτε που γνωρίζαμε προς τα πού πέφτει...
Από τα μέσα Ιουνίου μέχρι εικοσιπέντε Αυγούστου. Σχεδόν δυόμισι μήνες! Απίστευτο! [...]
