Το 399 π.Χ., ο μεγάλος φιλόσοφος Σωκράτης δικάστηκε από τη γενέτειρά του Αθήνα και κηρύχθηκε ένοχος από την πλειοψηφία των πολιτών-ενόρκων. Καταδικάσθηκε σε θάνατο για υποτιθέμενη έλλειψη πίστης στους θεούς της πόλης, για εισαγωγή καινών δαιμονίων και για διαφθορά των νέων. Έχοντας αναλάβει την αποστολή να αναμορφώσει τους Αθηναίους, να επιδιώξει την αναζήτηση της αρετής και τη βελτίωση τόσο της ψυχής του όσο και της ψυχής των άλλων, ο Σωκράτης απείλησε αξίες και πεποιθήσεις που οι Αθηναίοι θεωρούσαν θεμελιώδεις για την ενότητα και τη σταθερότητα της δημοκρατίας τους. Ο Σωκράτης πρέσβευε την υπακοή στις επιταγές της συνείδησης του καθενός, την ελευθερία της έκφρασης και την ηθική αρχή ότι το καθήκον της υπακοής στο θείο είναι ανώτερο από το καθήκον της συμμόρφωσης στους νόμους. . . Η μεγαλειώδης όσο και συγκλονιστική στάση που κράτησε ο Σωκράτης κατά τη δική του, η ήρεμη ειρωνεία με την οποία αντιμετώπισε τις αήθεις επιθέσεις των κατηγόρων του αποτέλεσε και αποτελεί πάντοτε το μεγαλύτερο μάθημα ηθικής για κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]