O Αδόλφο Μπιόυ Κασάρες διερευνά εδώ τη φύση του εγκλεισμού, τις έννοιες της επιτήρησης και της τιμωρίας, τις επιπτώσεις της πειθαρχικής εξουσίας πάνω στα σώματα των φυλακισμένων. Πολύ πριν από την ιδιοφυή ανάλυση των σωφρονιστικών συστημάτων που επιχείρησε ο Μισέλ Φουκό, ο Αργεντινός συγγραφέας μιλάει για τη «βιο-εξουσία» που ασκεί ο τιμωρός πάνω στον τιμωρημένο, αναλύει την εξίσωση καταναγκασμού και υποταγής, αναδεικνύει την παρανοϊκή διάσταση της δίψας για χειραγώγηση. Όμως πηγαίνει ακόμα μακρύτερα. Η ιδέα που βλαστάνει στο διαταραγμένο νου του κυβερνήτη Καστέλ - απόλυτου εξουσιαστή των νήσων όπου εκτυλίσσεται η ιστορία και των καταδίκων που έχουν εκτοπιστεί εκεί - είναι να παρέμβει στους εγκεφάλους ορισμένων ειδικά επιλεγμένων φυλακισμένων, με σκοπό να αλλοιώσει τις αισθήσεις τους και μαζί τον τρόπο με τον οποίο τα πειραματόζωά του αυτά αντιλαμβάνονται τον κόσμο. (. . .) Μπλέκοντας πραγματικότητα και φαντασία, φιλοσοφικό στοχασμό και μυθική σκέψη, μεταφυσική αγωνία και περιπετειώδη πλοκή, ο Κασάρες μας δίνει μια εφιαλτική αλλά εξαιρετικά συναρπαστική αλληγορία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]