Παπαντωνίου, Ζαχαρίας (1877-1940). Συγγραφέας, δημοσιογράφος και διανοούμενος. Γεννήθηκε στο Καρπενήσι, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα. Εγκατέλειψε τις ιατρικές σπουδές του και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία (εφημερίδες Χρόνος, Σκρίπ, Εμπρός, καθώς και στη Νέα Ζωή, που εκδιδόταν στην Αλεξάνδρεια), ανάγοντας το χρονογράφημα σε λογοτεχνικό είδος. Παράλληλα στράφηκε στη λογοτεχνία, εκδίδοντας την ποιητική συλλογή Πολεμικά Τραγούδια. Υπήρξε ενθουσιώδης υποστηρικτής της δημοτικής· ως Νομάρχης μάλιστα (1912-1916) προώθησε τη δημιουργία εργατικού συνδικάτου στη Σύρο. Έγραψε διηγήματα (Βυζαντινός Όρθρος, Η Θυσία), ποιήματα, θεατρικά έργα, το δοκίμιο Ο Όθων, το ταξιδιωτικό Άγιον Όρος, ενώ επιδόθηκε στο μικτό είδος του πεζοτράγουδου. Μετά τον θάνατό του εκδίδονται τα Παρισινά Γράμματα, που είχαν δημοσιευθεί στην εφημερίδα Εμπρός (1908-1910), διάφορα αισθητικά μελετήματα, κριτικά άρθρα, σύντομες μελέτες και χρονογραφήματα με τον γενικό τίτλο Σχεδιάσματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις με τον τίτλο Ταξίδια και κριτικές σε θέματα λογοτεχνίας και καλών τεχνών με τον γενικό τίτλο Κριτικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]