Στο βιβλίο αυτό, με τον τίτλο `Συνηχήσεις`, περιέλαβα πέντε ενότητες ποιημάτων ανεξάρτητες μεταξύ τους που όμως κατ` εμέ λειτουργούν συνηχητικά, παρουσιάζοντας μια γραφή που αναπαράγεται, εξελίσσεται και μεταλλάσσεται συνεχώς όπως τα κύτταρα ενός ζωντανού οργανισμού.
- `Τρεις κρυπτείες`, μια εσωτερική διαδρομή στον κόσμο της ψυχανάλυσης. Χρησιμοποιώ τη λέξη `κρυπτεία` που προέρχεται από την ομώνυμη πράξη των αρχαίων Λακεδαιμονίων, γνωστή σαν ό,τι πιο βάρβαρο υπήρξε στην αρχαία Ελλάδα, επειδή το να αγγίζεις τα βάθη της ανθρώπινης ψυχής ισοδυναμεί με κρυπτεία. Με την έννοια αυτή ο ποιητής είναι βάρβαρος.
- `Ουγκέτσου Μονογκατάρι`, η απέραντη μονογραφία. Ο `παράξενος` κόσμος του ποιητή. Ως έκφραση έρχεται από την Ιαπωνία και σημαίνει `Ιστορίες του φεγγαριού μετά τη βροχή`.
- `Η Κίτρινη θάλασσα` είναι η θάλασσα του φιλοσοφικού και ποιητικού στοχασμού ή η θάλασσα των πλεγμάτων στα οποία είναι παγιδευμένος ο σύγχρονος άνθρωπος που εκβάλλει σε μια τεχνηματική πρόταση ζωής.
- `Η Αναζήτηση της αρχής`, εμπνευσμένη από και αφιερωμένη στο ζωγράφο Διαμαντή Ζήση, το ζωγράφο της ποίησης και ποιητή της ζωγραφικής, είναι ένας στοχασμός πάνω στο απόλυτο.
- `Τα Ελεγεία της Κασσιόπης` είναι οκτώ ποιήματα για την Κύπρο, την Κύπρο που χάθηκε οριστικά, την Κύπρο που δεν υπήρξε ποτέ, την Κύπρο που δεν ήρθε ακόμη.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]